Daar zit ik dan. Aan het einde van de dag op de afdeling van het ziekenhuis waar ik de eindgesprekken van stagiaires mag examineren.
Met klotsende oksels lees ik de voorbereiding van de laatste student door.
Ik weet dat dit geen leuk gesprek wordt; de kans op een onvoldoende is immers groot.
Wat als de student er voor zijn gevoel álles aan heeft gedaan...
Wat als de student nog zoveel hoop heeft...
Wat als de student in huilen uitbarst...
Ik denk terug aan de communicatievaardigheden; in de zorg proberen we studenten aan te leren om slecht nieuws maar beter meteen te delen met de zorgvrager. Moeten we die onvoldoende dan nu ook maar meteen delen?
Moet ik de student nog zijn verhaal en pleidooi laten vertellen? Vragen stellen?
Wanneer doen we het goed? Tja, en wat is goed?
Ik ben in strijd.
Toch bedenk ik mij geen moment en overleg met de praktijkopleider. Dit wordt de eerste boodschap van het gesprek: ''Je hebt een onvoldoende... ''
Ik legde uit dat de overstijgende vaardigheden - het vermogen om kritisch te denken, om complexe situaties te beoordelen, om empathie te tonen en om leiderschap te nemen - net zo cruciaal zijn als de praktische handelingen. Om het zo concreet mogelijk te maken voor de student, probeer ik hetgeen waarop onvoldoende wordt beoordeeld te koppelen aan de CanMEDSrollen.
Het was duidelijk dat, ondanks de beste inspanningen, niet het verwachte eindniveau bereikt is.
Ik ben in strijd.
Ik blik terug en besef mij dat ik geconfronteerd werd met mijn beperkingen en de realiteit dat niet elke inspanning leidt tot succes. Terwijl ik daar zat, luisterend naar de woorden van de student die de toekomst in twijfel trokken, realiseerde ik me dat dit slechtnieuwsgesprek niet het einde was, maar een begin. Het was een les in zowel voor de student als voor mij, een oproep tot zelfreflectie en een kans om te groeien. Ja, we zijn praktisch kundig, maar nu was het tijd om te werken aan de vaardigheden die de student als mij een meer volwaardige verpleegkundige (docent) zouden maken.
Ik ben (niet meer)in strijd.
Het was zo'n dag waarop ik inzichtelijk kreeg dat docent zijn ook meer is dan een beroep. Het feit dat ik een teleurstellend bericht moest delen, is nooit leuk. Maar het feit dat ik mijn empathisch vermogen in mocht zetten, deed de student goed. Dat leren we niet uit een boekje, maar dat leren we door te doen.
Comments